Dzieci mogą być swoimi własnymi najgorszymi krytykami. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku dzieci z zaburzeniami psychicznymi, które mogą być szczególnie zdołowane na siebie. Mogą one utknąć w negatywnych wzorcach myślenia, które przyczyniają się do depresji, wzmacniają ich niepokój lub sprawiają, że bolesne emocje są przytłaczające.

Jeśli twoja córka nie została zaproszona na przyjęcie urodzinowe, na przykład, może zdecydować, że wszyscy, którzy na nie poszli, nienawidzą jej. Jeśli zapomni jednej linijki w szkolnym przedstawieniu, może upierać się, że zrujnowała całe przedstawienie.

Te negatywne wzorce myślenia są często nierealistyczne, ale mogą mieć znaczący wpływ na nasze emocje, zachowania i światopogląd. Eksperci zdrowia psychicznego nazywają je zniekształceniami poznawczymi – są one również czasami określane jako błędy poznawcze, błędy w myśleniu lub błędy w myśleniu.

„Pewna ilość zniekształceń poznawczych jest normalna”, mówi Jeff DeRoche, LCSW, kliniczny pracownik socjalny w Child Mind Institute. „Wszyscy popełniamy błędy w myśleniu. To jest kiedy ten rodzaj myślenia jest chroniczny i zakorzeniony, że myśli są prawdopodobnie robi numer na życiu emocjonalnym dziecka. Nigdy nie widziałem kogoś cierpiącego pod ciężarem jakiegokolwiek problemu ze zdrowiem behawioralnym, kto nie popełnia błędów poznawczych dość regularnie.”

W terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), dzieci są uczone rozpoznawać wspólne zniekształcenia poznawcze, które mogą być powodem ich złego samopoczucia. Ale niezależnie od tego, czy Twoje dziecko jest w trakcie terapii, czy nie, pomocne może być rozpoznanie i zidentyfikowanie ich, kiedy je zauważysz. Tutaj zostały one podzielone na 11 wspólnych kategorii. DeRoche podkreśla, że wiele z nich się pokrywa.

1. Myślenie „wszystko albo nic” (zwane również myśleniem czarno-białym lub myśleniem dychotomicznym)

Co to jest: Widzenie rzeczy tylko w dwóch kategoriach, więc są one albo dobre albo złe, czarne albo białe, bez żadnych odcieni szarości. Powszechne zniekształcenie, które sprawia, że myślisz – i dlatego czujesz – że jeśli coś nie jest wszystkim, czego chcesz, to nie jest niczym, czego chcesz. Jest to również myślenie, że musisz dobrze wykonywać wszystko – perfekcjonizm – lub całkowicie zawiodłeś.

Na przykład: Nie dostałem się do szkoły mojego pierwszego wyboru, więc moje nadzieje na liceum są całkowicie rozwiane. Albo: Jeśli nie dostałem szóstki, to jestem nieudacznikiem.

Rozumowanie emocjonalne

Co to jest: Wiara, że ponieważ coś czujesz to musi być prawdą, nawet gdy nie ma dowodów innych niż uczucie.

Na przykład: Czuję się samotny, dlatego nikt mnie nie lubi. Albo: Czuję strach przed wejściem do windy, dlatego windy są niebezpiecznymi miejscami.

Overgeneralization

Co to jest: Wzięcie jednego negatywnego zdarzenia lub szczegółu dotyczącego jakiejś sytuacji i uczynienie z niego uniwersalnego wzorca, który jest prawdą o całym twoim życiu.

Na przykład: Ta osoba nie chciała spędzać ze mną czasu. Nikt nigdy nie chce się ze mną spotykać! Albo: Zepsułem dzisiaj mój eksperyment z chemii. Nigdy nie robię niczego dobrze!

Klasyfikowanie

Co to jest: Nakładanie negatywnej etykiety na siebie – lub kogoś innego – tak, że nie widzisz już osoby, która się za nią kryje. Kiedy blokujesz kogoś w ten sposób, twoje rozumienie staje się tak sztywne, że nie ma miejsca na zmianę, aby zobaczyć siebie lub inną osobę inaczej.

Na przykład: Upadłem próbując strzelić tego gola w piłce nożnej dzisiaj. Jestem strasznym niezdarą. Nie miałem nic do powiedzenia w tej rozmowie. Jestem całkowicie nieinteresujący!

Wróżenie z fusów

Co to jest: Przewidywanie, że coś okaże się w negatywny sposób. To może stać się pesymistycznym sposobem patrzenia w przyszłość i może wpłynąć na twoje zachowanie, sprawiając, że wydarzenie, któremu wróżysz, z większym prawdopodobieństwem okaże się złe.

Na przykład: Wiem, że na tym teście pójdzie mi fatalnie (więc wpadasz w panikę i wypadasz na nim mniej efektywnie). Albo: Jeśli wyciągnę rękę do tej osoby, nie będzie chciała ze mną rozmawiać lub mnie zaakceptuje (więc nie wyciągasz ręki i nie podejmujesz szansy na połączenie się z kimś, kogo chcesz lepiej poznać lub uzyskać od niego pomoc).

Mind Reading

Co to jest: Zakładanie, że wiesz i rozumiesz, co myśli inna osoba, i zazwyczaj bycie pewnym, że odbija się to źle na tobie.

Na przykład: Mówię, a osoba, z którą rozmawiam, wydaje się nie zwracać uwagi. Jestem pewien, że mnie nie lubi. (W rzeczywistości może być tak, że jest po prostu rozproszona lub zestresowana czymś niezwiązanym z tobą i ma trudny czas na skupienie się.)

Katastrofizowanie

(zwane również Powiększaniem)

Co to jest: Branie problemu lub czegoś negatywnego i rozdmuchiwanie go poza proporcje.

Na przykład: Ta impreza będzie najgorszym doświadczeniem w życiu! Lub: Jeśli nie dostanę bazowego trafienia, umrę z zażenowania.

8.Dyskontowanie pozytywów

(zwane też minimalizowaniem)

Co to jest: Branie czegoś pozytywnego, co się wydarzyło i minimalizowanie tego tak, że nie „liczy się” jako dobra rzecz w twoim życiu lub doświadczeniu. To dyskontuje wszelkie dowody przeciwko naszemu negatywnemu poglądowi na siebie lub naszą sytuację.

Na przykład: Dobrze mi poszło na tym jednym quizie, ale po prostu miałem szczęście. Albo: Ta osoba powiedziała: „Uwielbiam spędzać z tobą czas”, ale ona jest po prostu miła. Ona tak naprawdę nie ma tego na myśli.

9. Filtr mentalny (zwany też abstrakcją selektywną)

Co to jest: Dostrzeganie tylko tego, co negatywne, zamiast spojrzenia na wszystkie pozytywne lub neutralne aspekty doświadczenia.

Na przykład: Piszesz pracę dla nauczyciela i dają ci mnóstwo pozytywnych informacji zwrotnych na jego temat, ale pisałeś czyjeś imię źle. Wszystko, o czym możesz myśleć, to błąd w pisowni. Albo masz wiele pozytywnych rozmów w ciągu dnia i jedną, w której mówisz coś żenującego. Skupiasz się z całkowitym przerażeniem tylko na żenującym oświadczeniu, które zrobiłeś, zapominając o wszystkich innych interakcjach społecznych.

Personalizacja

Co to jest: Robienie rzeczy o tobie, kiedy nimi nie są. Obejmuje to obwinianie siebie za to, co jest poza twoją kontrolą, a także branie rzeczy osobiście, gdy nie mają one być dla ciebie szkodliwe.

Na przykład: Gdybym nie wymagał tak wiele od moich rodziców, może nie rozwodziliby się. Albo: Jak ta osoba śmiała przejść przede mną – to było takie lekceważące! (Kiedy ta osoba po prostu cię nie zauważyła, a potrącenie cię było szczerym błędem.)

Imperatywy

Co to jest: Myślenie w kategoriach „powinienem” i „muszę” (oraz odwrotności, „nie powinienem” i nie mogę”).

Na przykład: Powinienem być w stanie prowadzić prezentacje w klasie bez odczuwania niepokoju. Co jest ze mną nie tak? (Oczywiście, myślenie w ten sposób, oprócz odczuwania zdenerwowania, sprawia, że jeszcze bardziej denerwujesz się przemawianiem!)

Jak rodzice mogą pomóc dzieciom

CBT pomaga dzieciom zidentyfikować, zakwestionować i ostatecznie zrestrukturyzować ich myślenie, aby mogły żyć zdrowszym, lepiej dostosowanym życiem. Biorąc przykład z CBT, rodzice również mogą pomóc dzieciom rozpoznać zniekształcenia poznawcze i zmniejszyć ich intensywność.

Najlepiej zacząć od własnych zniekształceń poznawczych, mówi DeRoche. Kiedy już poznasz różne typy, spróbuj rozpoznać je w swoich własnych schematach myślowych. Na przykład, jeśli twoje dziecko ma lęk, możesz to spersonalizować, zakładając, że to twoja wina, a następnie nadać sobie etykietę „okropnego rodzica.”

„Nie mogę wystarczająco podkreślić, jak ważne jest, aby zauważyć zniekształcenia poznawcze w sposób, który nie jest osądzający”, mówi DeRoche. „Kiedy nabierzesz wprawy w zauważaniu zniekształceń we własnym myśleniu, będziesz w dużo lepszym miejscu, aby pomóc komuś innemu zauważyć jego własne. I bądź pokorny w zauważaniu własnych – nazywaj je w zabawny sposób, kiedy je popełniasz, i pozwól swoim dzieciom nazywać je również.”

Celem jest modelowanie dla swoich dzieci, że wszyscy popełniamy błędy w myśleniu, dodaje, i „akt zauważania ich i dokonywania korekt z powagą i współczuciem dla siebie jest zazwyczaj najlepszym lekarstwem.”

Aby nauczyć się zniekształceń poznawczych, możesz pomóc swoim dzieciom zrobić karty flash, abyście mogli się nawzajem przepytywać. Internet jest pełen kolorowych plakatów różnych zniekształceń, jak również, i CBT aplikacji telefonicznych często prosi użytkownika do etykietki zniekształceń w ich myśleniu z menu wyborów.

„Zachowaj tę pracę razem lekkie,” DeRoche radzi. Nawet bardzo doświadczeni terapeuci muszą ciężko pracować, aby uchronić się przed nieumyślnym unieważnianiem dzieci poprzez mówienie im, że ich myślenie jest „błędne” lub „nielogiczne”. Nawet jeśli tak jest, nie możemy zakładać, że dzieci zawsze będą gotowe lub chętne, by widzieć to w ten sposób. Czasami utkniemy na tym, co czujemy i trudno jest nam racjonalnie ocenić to, co myślimy.”

Najważniejsze jest to, że jeśli twoje dziecko popełnia wiele zniekształceń poznawczych – jeśli jego myślenie jest bardzo sztywne, jego oczekiwania są chronicznie negatywne, lub jego uczucia są zbyt silne, aby mogło zastanowić się nad swoimi błędami w myśleniu, nadszedł czas, aby poprosić o pomoc ekspertów. Wspaniale jest współpracować z dzieckiem w uczeniu się i identyfikowaniu zniekształceń poznawczych – zwłaszcza jako uzupełnienie dobrej terapii – ale dziecko, które poważnie się z nimi zmaga, może potrzebować leczenia u specjalisty od zdrowia psychicznego.

  • Was this helpful?
  • YesNo