What are they famous for?
The Pretenders are famous for being an English-American band first formed in 1978, they have a rock sound. Skład zespołu pierwotnie składał się z autora tekstów, głównego wokalisty i gitarzysty rytmicznego Chrissie Hynde, głównego gitarzysty, wokalisty pomocniczego i klawiszowca Jamesa Honeymana-Scotta, basisty Pete’a Farndona oraz perkusisty i perkusjonalisty Martina Chambersa. Po tym jak Honeyman-Scott i Farndon odeszli z powodu incydentów związanych z narkotykami, w zespole nastąpiło wiele zmian w składzie, a Hynde pozostała jedynym stałym członkiem zespołu. Zespół ma na swoim koncie wiele przebojów, w tym „Brass in Pocket”, „My Baby”, „I’ll Stand By You” i wiele innych. Zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame w 2005 roku.
Wczesna kariera
Pierwszym singlem The Pretender był cover piosenki Kinks 'Stop Your Sobbing’, piosenka została wydana w 1979 roku i szybko zyskała pozytywną uwagę zespołu. Po tym singlu zespół wydał w 1980 roku utwór 'Kid’, a następnie osiągnął numer jeden w Wielkiej Brytanii z utworem 'Brass in Pocket’, który również odniósł sukces na brytyjskich listach przebojów. W styczniu 1980 roku zespół wydał swój własny album z własnym tytułem, który stał się zarówno sukcesem krytycznym, jak i komercyjnym w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Dali występ na Heatwave Festival w pobliżu Toronto w tym samym roku.
W następnym roku wydali EP zatytułowaną 'Extended Play’, która stała się sukcesem zarówno w Wielkiej Brytanii jak i w Stanach Zjednoczonych z piosenkami 'Message of Love’, 'Talk of the Town’, 'Porcelain’, 'Cuban Slide’ i nagraniem wszy piosenki 'Precious’, którą nagrali w Central Parku.
Drugi album studyjny zespołu nosił tytuł 'Pretenders II’ i został wydany w sierpniu 1981 roku, album zawierał single z EPP, a ich teledysk 'Day After Day’ stał się popularny w MTV, podczas gdy utwory 'The Adulteress’, 'Bird of Paradise’, 'Bad Boys Get Spanked’ i 'The English Roses’ otrzymywały regularną emisję w radiu.
We wrześniu 1981 roku zespół wystąpił w amerykańskim programie telewizyjnym 'Fridays’, gdzie wykonał singiel 'The Adulteress’, jak również 'Message of Love’ i 'Louie Louie’.
W tym samym czasie wzrastało zażywanie narkotyków przez Farndona, który został zwolniony z zespołu w czerwcu 1982 roku po spotkaniu pomiędzy członkami zespołu Hynde, Honeyman-Scott i Chambers. Zaledwie dwa dni później Honeyman-Scott zmarł z powodu powikłań sercowych spowodowanych zażywaniem kokainy, miał wtedy zaledwie 25 lat. W następnym roku Farndon, który był w trakcie tworzenia nowego zespołu, z byłym perkusistą Clash Topperem Headonem, gitarzystą Henrym Padovanim, organistą Mickiem Gallagherem i wokalistą Stevem Allenem, został znaleziony martwy przez swoją żonę, po tym jak zażył heroinę i zemdlał w wannie, gdzie utonął. Muzyk miał wtedy zaledwie 30 lat, został pochowany w St Peters Church w Anglii.
Z tylko dwoma ocalałymi członkami The Pretenders zostali zmuszeni do przegrupowania i poszukiwania nowych członków. Zespół został złożony z Hynde, gitarzysty Chambersa Billy’ego Bremera i basisty Toby’ego Butlera, aby nagrać nowy singiel „Back on the Chain Gang”, który odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych, osiągając numer pięć na listach przebojów. Singiel okazał się być ich największym sukcesem w Stanach Zjednoczonych. Strona B utworu nosiła tytuł 'My City Was Gone’ i stała się muzyką przewodnią dla The Rush Limbaugh Show.
Frontman, Hynde następnie utworzyli bardziej stały skład, dodając Robbiego McIntosha na gitarze i basistę Malcolma Fostera, i utrzymując Chambersa na pokładzie. Pierwszym singlem nowego składu był utwór „Middle of the Road”, który został wydany w 1983 roku i dotarł do pierwszej dwudziestki w USA. Trzeci album zespołu, „Learning to Crawl”, został wydany w 1984 roku. W następnym roku zespół wystąpił na koncercie Live Aid, a wkrótce potem rozpoczął nagrywanie kolejnego albumu, choć Hynde zwolniła Chambersa z zespołu po nagraniu tylko jednego utworu. Zdemotywowany po stracie Chambersa, Foster również opuścił zespół, a pozostali członkowie Hynde i McIntosh nagrali resztę albumu podczas sesji w okolicach Nowego Jorku i Sztokholmu. Pod koniec nagrań Hynde zatrudniła dwóch gościnnie występujących muzyków, T.M. Stevensa na basie i perkusistę Blaira Cunninghama jako nową sekcję rytmiczną zespołu. Album „Get Close” został wydany w 1986 roku i zawierał single z pierwszej dziesiątki „Don’t Get Me Wrong” i „Hymn to Her”, który osiągnął numer 8 w USA, a także „My Baby”, który osiągnął numer jeden na liście przebojów mainstream rock w USA. Utwór z albumu „Where Has Everybody Gone?” został również wydany na ścieżce dźwiękowej do filmu „The Living Daylights” z serii Bond.
Podczas trasy koncertowej dla „Get Close” Bernie Worrell został dodany do składu na żywo jako klawiszowiec. Hynde martwiła się podczas trasy, że zespół zbytnio oddalił się od swoich początków jako zespół new wave i w połowie trasy postanowiła zwolnić zarówno Stevensa jak i Worrella. Foster został przywrócony na bas, podczas gdy Rupert Black został przywrócony do zespołu na keyboard.
Na koniec trasy w 1987 roku, McIntoch opuścił zespół i został zastąpiony przez Johnny’ego Marra. The Pretenders kontynuowali trasę koncertową i w 1987 roku wydali album kompilacyjny 'Pretenders – The Singles’. Zespół przeszedł na hiatus w 1989 roku i przez większość 1990 roku, z większością członków chorych z powodu wstrząsów.
Przełom w karierze
W 1990 roku Hynde zatrudniła nowych graczy sesyjnych, a zespół nagrał nowy album, zatytułowany „Packed!”. Hynde była jedynym oficjalnym członkiem zespołu w tym czasie, album miał jeden przebój top 40 w Kanadzie, ale nie radził sobie dobrze nigdzie indziej.
W 1993 roku Hynde sprowadziła gitarzystę Adama Seymoura i zatrudniła kilku innych muzyków sesyjnych; ostatecznie wybrano nowy skład zespołu, w którym znaleźli się Hynde, Seymour, basista Andy Hobson i perkusista Martin Chambers.
Zespół wydał nowy album „Last of the Independents” w 1994 roku, otrzymał on złoty certyfikat w USA.
Zespół został włączony do Rock and Roll Hall of Fame w 2005 roku. Podczas trasy koncertowej, basista Hobson opuścił zespół i został zastąpiony przez Nicka Wilkinsona. W tym samym roku Rhino Records wydało box set DVD, który obejmował całą karierę zespołu, zatytułowany 'Pirate Radio 1979-2005′. W 2008 roku zespół wydał album 'Break Up the Concrete’. Album był pierwszym albumem zespołu w top 40 od ponad dwudziestu lat.
Kontynuacja kariery
W 2011 roku zespół wystąpił na żywo na CMT Crossroads z Faith Hill. W następnym roku znalazły się na linii rozrywkowej -up dla 2012 Singapore Grand Prix.
W 2016 roku Stevie Nick ogłosił, że będzie koncertować z zespołem przez 27 miast przez ostatnie trzy miesiące 2016 roku. Zespół składał się z Hynde, Chambers, Heywood, Walbourne i Wilkinson w tym czasie. W 2016 roku zespół wydał nowy album zatytułowany 'Alone’, po raz kolejny Hynde była jedynym oficjalnym członkiem zespołu i jedyną osobą widniejącą na materiałach promocyjnych, podkłady muzyczne zostały zagrane w całości przez muzyków sesyjnych. W 2011 roku zespół kontynuował trasę koncertową po Australii i Nowej Zelandii ze Stevie Nicks. Zespół pojawił się również na Austin City Limits.
.
Dodaj komentarz