Pochodzenie
Hindi wyewoluował z Sauraseni Prakrit. Chociaż nie ma zgody co do konkretnego czasu, hindi powstał jako lokalne dialekty takie jak Braj, Awadhi, i w końcu Khari Boli (Standard Hindi) po przełomie dziesiątego wieku (te lokalne dialekty są nadal używane, każdy przez dużą populację). Podczas panowania Sułtanatu Delhi i Imperium Mughal, które używały perskiego jako języka urzędowego, Khari Boli zaadoptowało wiele perskich i arabskich słów.
Znak lotniska w języku angielskim i hindi (skrypt Devanagari)
Korzenie różnorodnego zestawu wierzeń religijnych, tradycji i filozofii hinduistów zostały położone w epoce wedyjskiej, która powstała w Indiach między 2000 a 1500 r. p.n.e.. Starożytna religia wedyjska jest uważana przez większość uczonych za poprzedniczkę współczesnej religii hinduizmu i wywarła głęboki wpływ na historię, kulturę i filozofię Indii. Wedy są najstarszymi świętymi księgami hinduizmu i stanowią podstawę kilku szkół myśli hinduistycznej.
Charakterystyka
Hindi jest zapisywany w piśmie Devanagari, reprezentowanym przez zestaw 34 spółgłosek, 12 samogłosek i ponad 20 znaków diakrytycznych. Wśród jego kilku dialektów są Pahari, Garhwali, Brij Bhasha, Bundeli, Maithili, Bhojpuri, Awadhi, Chhattisgarhi, Khari Boli, Bambaiya i Bihari. Literatura hindi może być ogólnie podzielona na cztery główne formy: Bhakti (dewocyjna – Kabir, Raskhan); Shringar (piękna – Keshav, Bihari); Veer-Gatha (wychwalająca dzielnych wojowników); i Adhunik (współczesna).
Kobiety oddające cześć w świątyni hinduistycznej
Hinduizm jest zróżnicowanym systemem myślowym z wierzeniami obejmującymi monoteizm, politeizm, panenteizm, panteizm, monizm i ateizm, a jego koncepcja Boga jest złożona i zależy od poszczególnych tradycji i filozofii. Pisma hinduistyczne, Wedy i Upaniszady, były przekazywane ustnie w formie wersów, aby ułatwić ich zapamiętanie, przez wiele wieków zanim zostały spisane. Przez wiele stuleci mędrcy udoskonalali nauki i rozszerzali kanon. Większość hinduskich pism świętych nie jest zazwyczaj interpretowana dosłownie. Większą wagę przywiązuje się do etyki i metaforycznych znaczeń z nich wynikających. Święte teksty są podzielone na dwie klasy: Shruti (dźwięk) i Smriti (pamięć), i są w większości w sanskrycie.
Regiony praktyki
Hindi jest używany w powszechnie w głównym subkontynencie indyjskim, (głównie północne i centralne Indie), Pakistanie, Fidżi, Mauritiusie i Surinamie.
Hinduizm jest praktykowany głównie w subkontynencie indyjskim. Inne kraje z dużymi populacjami hinduistów to Nepal i Mauritius.
.
Dodaj komentarz