DiagnozowanieEdit

Mimo łatwo rozpoznawalnych objawów dyschronometrii, fakt, że mogą one występować również w innych ataksjach móżdżkowych może utrudniać diagnozę. Inne ataksje mogą mieć również objawy wpływające na chód, mowę, procesy myślowe, świadomość przestrzenną i orientację czasową, wykorzystywane w ich diagnostyce, maskując fakt, że większość z tych pacjentów ma również dyschronometrię. Najczęstsze ataksje, w których obserwuje się dyschronometrię to dyssynergia, dysmetria, dysdiadochokinezja, dyzartria, a także ataksje wpływające na postawę i chód. Dysleksja może być kolejnym problemem u osób dotkniętych dyschronometrią, jednak nie jest pewne, czy dysleksja rozwija się lub pogarsza w wyniku jej posiadania, czy też jest odwrotnie – posiadanie dysleksji zwiększa szansę na rozwój dyschronometrii. Kolejnym problemem w wykrywaniu dyschronometrii jest fakt, że jest to stosunkowo nowy termin dla tego efektu ubocznego i prekursora demencji, w porównaniu z innymi ataksjami móżdżkowymi, takimi jak te wymienione powyżej. Nawet jeśli dyschronometria zostanie wykryta, zwykle postępuje do punktu, w którym nie można jej odwrócić i nie ma korzyści z przyjmowania leków testujących, aby spowolnić dyschronometrię lub proces demencji, który jest sygnałem dla dyschronometrii.

Jednak największym błędem w diagnozowaniu dyschronometrii jest to, że ta ataksja móżdżkowa ukrywa się w swoich objawach i oznakach. Objawy widoczne u osób ze zdiagnozowaną dyschronometrią nie są oczywiste i często są mylone przez pracowników medycznych z innymi ataksjami móżdżkowymi lub demencją. Ponadto, pracownicy medyczni zazwyczaj oczekują, że rytm okołodobowy zostanie zakłócony, odnotowując cykle i wzorce snu, które nie mają dla nich logicznego sensu, co nie ma nic wspólnego z dyschronometrią. Do innych błędów w diagnozowaniu dyschronometrii należy zaliczyć pogląd, że osoby z dyschronometrią mają wadę wymowy, cierpią na urojenia graniczące z psychozą, upośledzenie pamięci długotrwałej lub całkowitą utratę świadomego rozumienia czasu. Te błędne przekonania wynikają głównie z faktu, że ta ataksja móżdżkowa jest rzadko diagnozowana, jeśli nie występuje w otępieniu lub z inną ataksją.

Testy kliniczneEdit

Testowanie i diagnozowanie w kierunku dyschronometrii również okazało się nieskuteczne. Demencja jest wychwytywana tak późno, mimo że sygnały wydają się oczywiste, ponieważ testy psychologiczne, które próbują wychwycić oznaki demencji, takie jak dyschronometria, nie są zbyt pomocne. W przypadku tych testów krzywe dzwonowe powstałe po analizie statystycznej i szeroki przedział wśród normalnych uczestników testu sprawiają, że pozytywną diagnozę otrzymują tylko pacjenci, u których testy są skrajnie nieprawidłowe, a te przypadki często są już oczywiste do zdiagnozowania. Diagnoza dyschronometrii jest trudna również ze względu na brak badań i specjalistów koncentrujących się na tej ataksji móżdżkowej. Neurolodzy dopiero zaczynają prowadzić więcej badań nad tym brakiem świadomości i utrzymywania czasu. Kiedy nauka i testy będą bardziej wyspecjalizowane, a dyschronometria zostanie dokładniej zbadana, czułość przyszłych testów prawdopodobnie przyniesie więcej wglądu w to zjawisko.

.