Czy jesteś logicznym, precyzyjnym myślicielem, czy też powiedziałbyś, że jesteś bardziej wolny i artystyczny? Jeśli jesteś tym pierwszym, to pewnie ktoś ci kiedyś powiedział, że jesteś osobą o lewej półkuli mózgowej, a jeśli jesteś tym drugim, to o prawej. Pogląd, że prawa połowa mózgu to połowa kreatywna, a lewa to analityczna i że nasze indywidualne cechy są zdeterminowane przez to, która połowa jest dominująca, jest szeroko rozpowszechniony w psychologii popularnej. Istnieje nawet mały przemysł poświęcony tej idei. Istnieją książki samopomoc usenetowa, testy osobowości, teratunki, i materiałyły edukacyjne, które twierdzą, aby pomóc Ci zoptymalizować funkcje silniejszej połowy mózgu, dostać się w kontakcie ze słabszą połową, lub nawet zrobićat dwie połówki zatrzymać ich (rzekomo) nieustanne walki wewnątrz czaszki, dzięki czemu można w końcu dostać trochę spokoju.
Pomysł, że istnieją ludzie z prawą i lewą mózgownicą jest mitem. Chociaż wszyscy oczywiście mamy różne osobowości i talenty, nie ma powodu, aby wierzyć, że te różnice mogą być wyjaśnione przez dominację jednej połowy mózgu nad drugą. Najnowsze badania z wykorzystaniem technologii obrazowania mózgu nie znalazły żadnych dowodów na istnienie prawej lub lewej dominacji. Jedną z fatalnych wad mitu jest to, że opiera się on na niejasnych koncepcjach zdolności, które rzekomo ma wyjaśniać. Matematyka, na przykład, wymaga logicznego myślenia i dlatego zazwyczaj uważa się, że rezyduje w lewej półkuli mózgu, z dala od tych wszystkich artystycznych zdolności prawej półkuli. Ale matematyka jest nie tylko logicznym, ale także głęboko twórczym przedsięwzięciem. Czy więc utalentowany matematyk byłby osobą prawomózgową czy lewomózgową? Podobnie, kreatywność artystyczna nie jest tylko niepohamowaną emocją. Wiele z największych dzieł sztuki to produkty rygorystycznej, precyzyjnej myśli.
Jak wiele współczesnych mitów, mit ludzi prawomózgowych i lewomózgowych jest zakorzeniony w odrobinie prawdziwej nauki. Wiemy, że prawa i lewa strona mózgu faktycznie specjalizują się w różnych rodzajach zadań, chociaż prawdziwy podział pracy jest o wiele bardziej złożony niż kreatywność po prawej stronie i logika po lewej. Duża część naszej wiedzy w tej dziedzinie pochodzi z badań nad tzw. pacjentami z rozszczepionym mózgiem. W latach 40. XX wieku lekarze odkryli, że poprzez chirurgiczne przecięcie ciała modzelowatego (wiązki włókien nerwowych łączących dwie półkule mózgu) można zmniejszyć liczbę napadów u pacjentów z padaczką nie do opanowania. (Obecnie zabieg ten jest rzadko wykonywany, ponieważ opracowano nowe leki i). Po operacji pacjenci mieli normalne funkcjonowanie intelektualne i emocjonalne i wydawało się, że mają tylko niewielkie upośledzenia. Dokładniejsze badania ujawniły jednak specyficzne zaburzenia percepcji i poznania, które naświetliły, w jaki sposób obie połowy mózgu różnią się od siebie i jak współpracują. Ogólnie rzecz biorąc, prawa półkula mózgu okazała się być bardziej biegła w zadaniach przestrzennych, podczas gdy lewa strona mózgu okazała się być centrum języka i rozwiązywania problemów. (Przeczytaj szczegółowe podsumowanie tych badań tutaj.)
Jeśli nie ma dowodów na mit ludzi prawomózgowych i lewomózgowych, dlaczego tak wielu ludzi w to wierzy? Być może to po prostu ma intuicyjny sens, że mózgi ludzi będą dominować po jednej lub drugiej stronie, tak jak ich ręce, stopy lub oczy. Może to mieć również coś wspólnego z naszym pozornie nieograniczonym apetytem na schematy, które pozwalają nam posortować siebie (i naszych przyjaciół) na „typy” oparte na naszych emocjonalnych i intelektualnych cechach. Większość z nich (na przykład test osobowości Myers-Briggs) ma mniej więcej tyle naukowej wiarygodności, co horoskopy, ale wykorzystują one zjawisko psychologiczne znane jako efekt Barnuma (lub czasami efekt Forera): Kiedy ludziom oferuje się ogólne stwierdzenia opisowe, które są przedstawiane jako zindywidualizowane opisy ich własnych osobowości, są oni predysponowani do zaakceptowania ich jako znaczących i prawdziwych, zwłaszcza jeśli stwierdzenia te są pozytywne. (Psychologowie, którzy badali to zjawisko rozdawali fałszywe testy osobowości i odkryli, że ludzie generalnie oceniali fałszywe informacje zwrotne jako dokładne). Mit prawej/lewej półkuli działa w podobny sposób. Spostrzeżenia”, które generuje, są zarówno ogólne, jak i pochlebne. W końcu, kto odrzuciłby opis siebie jako „spontanicznego i intuicyjnego” lub „racjonalnego i analitycznego”? Ostatecznie mit jest popularny, ponieważ daje nam „naukowy” sposób mówienia o naszym ulubionym temacie – o sobie samym.
.
Dodaj komentarz