Anatomy and Physiology

Tkanka mięśniowa charakteryzuje się właściwościami, które umożliwiają ruch. Komórki mięśniowe są pobudliwe; reagują na bodziec. Są one kurczliwe, co oznacza, że mogą się skracać i generować siłę ciągnącą. Kiedy są przymocowane pomiędzy dwoma ruchomymi obiektami, innymi słowy kośćmi, skurcze mięśni powodują ruch kości. Niektóre ruchy mięśni są dobrowolne, co oznacza, że odbywają się pod świadomą kontrolą. Na przykład, osoba decyduje się otworzyć książkę i przeczytać rozdział o anatomii. Inne ruchy są mimowolne, co oznacza, że nie są pod świadomą kontrolą, np. kurczenie się źrenicy w jasnym świetle. Tkanka mięśniowa jest podzielona na trzy typy według struktury i funkcji: szkieletowa, sercowa i gładka ((rysunek)).

Mięśnie szkieletowe są przyczepione do kości, a ich skurcz umożliwia lokomocję, mimikę twarzy, postawę i inne dobrowolne ruchy ciała. Czterdzieści procent masy ciała składa się z mięśni szkieletowych. Mięśnie szkieletowe wytwarzają ciepło jako produkt uboczny swoich skurczów i w ten sposób uczestniczą w homeostazie termicznej. Drżenie jest mimowolnym skurczem mięśni szkieletowych w odpowiedzi na odczuwaną niższą niż normalna temperaturę ciała. Komórka mięśniowa, czyli miocyt, rozwija się z miooblastów pochodzących z mezodermy. Liczba miocytów i ich liczba pozostaje względnie stała przez całe życie. Tkanka mięśniowa szkieletowa ułożona jest w pęczki otoczone tkanką łączną. W mikroskopie świetlnym komórki mięśniowe wyglądają na prążkowane, z wieloma jądrami ściśniętymi wzdłuż błon. Prążkowanie jest spowodowane regularną przemiennością białek kurczliwych – aktyny i miozyny, a także białek strukturalnych, które łączą białka kurczliwe z tkanką łączną. Komórki są wielojądrowe w wyniku fuzji wielu mioblastów, które łączą się w celu utworzenia każdego długiego włókna mięśniowego.

Mięsień sercowy tworzy kurczliwe ściany serca. Komórki mięśnia sercowego, znane jako kardiomiocyty, również pojawiają się prążkowane pod mikroskopem. W przeciwieństwie do włókien mięśni szkieletowych, kardiomiocyty są pojedynczymi komórkami, zazwyczaj z jednym centralnie położonym jądrem. Główną cechą kardiomiocytów jest to, że kurczą się one w swoim własnym, wewnętrznym rytmie bez żadnej zewnętrznej stymulacji. Kardiomiocyty łączą się ze sobą za pomocą wyspecjalizowanych połączeń komórkowych zwanych dyskami międzykomórkowymi. Krążki międzykomórkowe posiadają zarówno połączenia kotwiczące, jak i połączenia szczelinowe. Połączone komórki tworzą długie, rozgałęziające się włókna mięśnia sercowego, które są w istocie mechanicznym i elektrochemicznym syncytium pozwalającym komórkom na synchronizację ich działań. Mięsień sercowy pompuje krew przez ciało i jest pod mimowolną kontrolą. Połączenia przywiązania trzymać sąsiednie komórki razem przez dynamiczne zmiany ciśnienia cyklu cardiac.

Smooth tkanki mięśniowej skurcz jest odpowiedzialny za mimowolne ruchy w narządach wewnętrznych. Stanowi ona składnik kurczliwy układu pokarmowego, moczowego i rozrodczego, a także dróg oddechowych i tętnic. Każda komórka ma wrzecionowaty kształt z pojedynczym jądrem i bez widocznych prążków ((rysunek)).

.