Ogromny, wymarły rekin Megalodon prawdopodobnie nie sprawia, że myślisz o rodzicielstwie i playdates. Ale rosnąca ilość dowodów sugeruje, że te masywne morskie drapieżniki pielęgnowały swoje dzieci wychowując je w żłobkach, a naukowcy właśnie dodali pięć potencjalnych żłobków Megalodona do listy.
Te baby-shark podstawy pojawiają się wszędzie. Naukowcy zgłosili w 2010 roku, że zidentyfikowali żłobek Megalodona w Panamie. Niedawno inny zespół badaczy opisał nowe miejsce żłobka Megalodona w północno-wschodniej Hiszpanii; skamieniałości w pełni wyrośniętych rekinów i młodych zostały znalezione razem, przy czym większość skamieniałości należała do młodych i noworodków.
Tych samych naukowców również analizowane dane z ośmiu innych miejsc – od 16 milionów do 3 milionów lat temu – gdzie Otodus megalodon skamieniałości były obfite. Ocenili rozmiary ciała poszczególnych rekinów, aby określić stosunek młodych do dorosłych, i nazwali cztery dodatkowe miejsca żłobkowania.
Wyniki sugerują, że Megalodon dorosłych powszechnie podniósł swoje młode w obszarach przedszkolnych, gdzie wee dzieci rekin byłby chroniony, dopóki były one w stanie walczyć o siebie przed innymi drapieżnikami oceanu. Podnosi to również możliwość, że spadek dostępnych miejsc żłobkowania mógł przyczynić się do wyginięcia rekina olbrzymiego, zgodnie z nowym badaniem.
Powiązane: Zdjęcia: These animals used to be giants
O. megalodon is estimated to have measured up to 50 feet (15 meters) in length, making it the biggest predatory shark that ever lived. Większość skamielin Megalodona pochodzi sprzed około 15 milionów lat, a ta gigantyczna ryba zniknęła z zapisu kopalnego około 2,6 miliona lat temu.
Dzisiaj wiele współczesnych rekinów wychowuje swoje młode w żłobkach. W wodach w pobliżu północnej Patagonii, w prowincji Buenos Aires, znajduje się żłobek dla kilku gatunków rekinów, a żłobek piaskowych rekinów tygrysich (Carcharias taurus) w Long Island’s Great South Bay gości młode rekiny, które żyją tam do 4 lub 5 roku życia. A najstarszy znany żłobek rekina ma ponad 200 milionów lat, zgodnie ze skamieniałymi skrzynkami jaj znalezionymi obok rekinich „młodych zębów”, które mają zaledwie 0,04 cala (1 milimetr) długości, Live Science wcześniej donosił.
Dla nowego badania naukowcy zbadali 25 zębów należących do O. megalodon z kamieniołomów Reverté i Vidal w hiszpańskiej prowincji Tarragona. Wykorzystali wysokość korony zęba do oszacowania wielkości ciała i określenia, które z rekinów były niemowlętami; bardzo młode rekiny – prawdopodobnie w wieku około jednego miesiąca – które mierzyły około 13 stóp (4 m) długości, a starsze młode osobniki mierzyły do 36 stóp (11 m) długości.
Naukowcy następnie użyli algorytmów do modelowania i porównania stosunku młodych O. megalodon do dorosłych w ośmiu innych miejscach na „szerokim obszarze geograficznym”, który obejmował baseny Atlantyku, Karaibów i Pacyfiku. Określili pięć potencjalnych żłobków „z wyższym zagęszczeniem osobników o szacowanej długości ciała w typowym zakresie dla noworodków i młodych osobników”, w tym miejsce w Panamie, które zostało opisane w 2010 roku, naukowcy napisali w badaniu.
„Nasze wyniki ujawniają, po raz pierwszy, że obszary żłobkowania były powszechnie wykorzystywane przez O. megalodon w dużych skalach czasowych i przestrzennych”, powiedzieli autorzy badania.
Poprzednia analiza pierścieni wzrostu w kręgach O. megalodon wykazała, że rekiny osiągnęły dorosłe rozmiary po około 25 latach, co sugeruje, że były one późno kwitnące, jeśli chodzi o dojrzałość płciową. „Wydaje się więc prawdopodobne, że wykorzystanie obszarów żłobkowych mogło mieć zasadnicze znaczenie dla O. megalodon”, zapewniając przetrwanie gatunku poprzez zmniejszenie śmiertelności młodych rekinów i pomagając w utrzymaniu zdolnych do życia populacji dorosłych, zgodnie z badaniem.
Chociaż naukowcy nie mogą z całą pewnością stwierdzić, co spowodowało wyginięcie Megalodona, zmieniający się klimat, który powoli eliminował ważne miejsca żłobkowania, mógł odegrać rolę w ostatecznym upadku potężnego Megalodona, zwłaszcza że Megalodon stanął w obliczu rosnącej konkurencji ze strony innego wschodzącego drapieżnika: żarłacza białego (Carcharodon carcharias), donoszą naukowcy.
Znaleziska te zostały opublikowane online 25 listopada w czasopiśmie Biology Letters.
Originally published on Live Science.
Recent news
.
Dodaj komentarz