By Monica Lasky on December 10, 2018.
Historycznie, jeleń biały (Odocoileus virginianus) i północnoamerykański łoś (Cervus canadensis) to dwa jeleniowate (kopytne ssaki przeżuwające), które przemierzały lasy i lasy Karoliny Północnej. Uważa się jednak, że pod koniec 1700 r. ostatni znany łoś pozostały w Karolinie Północnej został zastrzelony. Gatunek ten został wytępiony, lub regionalnie wymarły, w Karolinie Północnej z powodu polowań i utraty siedliska. W wyniku połączenia tych presji, populacja łosi nie była w stanie rozmnażać się na tyle, aby uzupełnić utracone osobniki, a więc gatunek zniknął z krajobrazu Karoliny. Problem ten był powszechny, gdyż wiele innych stanów i regionów zaczęło tracić tego wspaniałego jeleniowatego, a na początku lat 1900 grupy myśliwych i organizacje ochrony przyrody obawiały się, że gatunek ten zostanie utracony na zawsze. Dlatego ludzie z całego kraju zjednoczyli się, aby wyruszyć w celu ochrony tego gatunku przed trwałym wyginięciem.
Z ochroną wniesioną przez ten ruch, populacja łosi odbiła się w kilku obszarach w całych Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Jednakże, ponieważ populacja łosi w Karolinie Północnej została całkowicie utracona, zwierzę nie było w stanie odzyskać w naszym stanie – to znaczy, dopóki Służba Parków Narodowych nie zdecydowała się na ich przywrócenie.
Program reintrodukcji jest wykorzystywany przez organizacje ochrony przyrody, aby umieścić gatunek z powrotem w jego dawnym siedlisku. Celem tych projektów jest ustanowienie zdrowej, samowystarczalnej populacji do obszaru, w którym gatunek został wcześniej znaleziony. Poszczególne zwierzęta wykorzystywane do reintrodukcji mogą pochodzić z populacji żyjących w niewoli („ex situ”) lub z istniejących dzikich populacji na innym obszarze („in situ”). Zwierzęta te są wybierane z odrębnej populacji, a następnie wprowadzane z powrotem do siedlisk, w których człowiek chce odtworzyć gatunek. W przypadku łosia północnoamerykańskiego, 25 osobników z Land Between the Lakes w Kentucky i 27 osobników z Elk Island National Park w Kanadzie zostało sprowadzonych do Great Smoky Mountain National Park w 2001 roku przez National Park Service w celu reintrodukcji gatunku do Karoliny Północnej i okolicznych stanów.
Sukces takich programów może być bardzo różny: zwierzęta, które są znacznie łatwiejsze do hodowli, transportu i / lub adaptacji do nowych środowisk mają tendencję do robienia lepiej w programach reintrodukcji, podczas gdy bardziej „delikatne” gatunki zazwyczaj nie mają udanych reintrodukcji. Jednym z największych ograniczeń dla projektów reintrodukcji jest dostępność odpowiedniego siedliska. Można sprowadzić tropikalnego ptaka na pustynię, ale nie będzie on w stanie tam przetrwać, ponieważ na tym obszarze brakuje odpowiedniego źródła pożywienia, wody i schronienia. Tak więc, biorąc pod uwagę przydatność siedliska jest jednym z głównych czynników reintrodukcji, i musi być traktowane poważnie, zanim naukowcy mogą myśleć o przeniesieniu zwierząt z powrotem do wymarłego regionu.
Na szczęście, populacja łosi w Great Smoky Mountains wydaje się powoli wzrasta: z 52 zwierząt wprowadzonych po raz pierwszy, mamy teraz około 150 – 200 osobników obracających się wzdłuż granicy Karolina Północna-Tennessee. Dzięki naszym kamerom Candid Critters udało się zrobić kilka zdjęć łosia: w 10 z naszych akcji w hrabstwach Haywood i Swain udało się namierzyć łosia północnoamerykańskiego, co zaowocowało ponad 50 zdjęciami tego reintrodukowanego gatunku! Większość z tych detekcji została uchwycona w 2017 roku, co oznacza, że po 15 latach od reintrodukcji tego gatunku, łosie w Karolinie Północnej wydają się być żywe i mają się dobrze. Daje nam to wielką nadzieję, że przy większej ilości czasu populacja łosi w Karolinie Północnej będzie w stanie w pełni się odbudować, a my ponownie będziemy mogli nazwać ten gatunek rdzennym mieszkańcem naszego wspaniałego stanu.
.
Dodaj komentarz